De man van je leven tegenkomen, verliefd, verloofd, getrouwd en dan een 1,68 kinderen op de wereld zetten. Oh ja het huisje, tuintje, boompje vergeet ik nog. Zo loopt het toch voor iedereen?
Al moet ik toegeven dat de gang van zaken in mijn eigen leven hier soms een beetje op lijkt, breek ik graag een lans voor iedereen die de dingen anders aanpakt. Stel je voor dat je voelt dat je eigenlijk liever geen kinderen zou hebben? Het lijkt me niet zo evident om dat pad te volgen met de vele omstaanders die over je schouder meekijken. Lees even verder om te horen hoe Laura dat aanpakte.
Laura is een vrouw in de fleur van haar leven. Getrouwd, een huis, 2 konijntjes en een sterk verlangen naar…. jawel hoor een hond. Laura dacht veel na over het al dan niet hebben van kinderen en hakte hier uiteindelijk een knoop in door. Een eerlijk verhaal over hoe het leven er ook kan uitzien 🙂
Drie kinderen voor ik 24 ben
Ik moet eerlijk zijn, toen Lien me vroeg om mijn verhaal te delen vond ik dat eerst wat ongewoon. Zij is namelijk psycholoog en begeleidt ouders. En ik kies er bewust voor om geen ouder te zijn. Maar elk persoonlijk verhaal is waardevol en als ook maar één persoon zich herkent in dat van mij, is het voor mij de moeite waard om het te delen.
Ik weet nog goed dat de relatie met mijn man (toen nog mijn vriend) bijna verbroken werd omdat hij per se kinderen wilde.
Je zou denken dat ik al altijd geen kinderen wou. Dat is echter niet het geval. Toen ik negentien was wilde ik drie kinderen en voor mijn vierentwintigste moeder zijn. Dat omdat mijn ouders al ruim boven de dertig waren toen ik geborden werd en ik altijd een leeftijdskloof voelde. Dat wilde ik niet voor mijn eigen kinderen. Echter hoe dichter ik kwam bij vierentwintig hoe steeds benauwder het werd als ik daarover nadacht. Ik voelde me er niet klaar voor en het idee alleen al om kinderen te krijgen schrok me erg af.
Ik weet nog goed dat de relatie met mijn man (toen nog mijn vriend) bijna verbroken werd omdat hij per se kinderen wilde. Dat is ook een van de lastigste dingen geweest; hoe blijf je bij wat je zelf wil als de ander daar een ander idee over heeft? En als dat ook kan betekenen dat je relatie onder druk komt te staan? We hebben vaak gesprekken gehad over het wel of niet hebben van kinderen. In het begin stond ik wel nog open voor de mogelijkheid, maar voelde ik wel dat het voor mij ‘liever niet’ was.
Hier open en verbindend over communiceren heeft me toen erg geholpen. Ik vroeg gewoon regelmatig of hij kinderen wou, vertelde hoe dat voor mij aanvoelde en dan gingen we hierover in gesprek. Zo wisten we beide waar we stonden. Toen we gingen trouwen wisten we heel goed dat als we nadien niet meer dezelfde dingen wilden (waaronder kinderen) we dan onze eigen weg zouden gaan. Later vroeg ik hem hierachter en hij vertelde me dat hij met me getrouwd is, wetende dat een toekomst zonder kinderen erin zat en dat dat voor hem ok was. Ook al zijn we er samen uitgekomen, zelfs nu nog vraag ik er soms achter om de communciatielijn open te houden. Want mijn man is geen prater, zeker niet over zijn gevoelens, dus ik heb geleerd om op het goede moment daarover het gesprek te starten.
Je bent nog jong, dat komt nog wel
Na mijn vierentwintigste begon ik steeds meer open naar anderen te verkondigen dat kinderen niets voor mij waren. En de reacties waren afwijzend. Hoe vaak heb ik wel niet gehoord: “maar je bent nog jong, dat komt nog wel”. Of ook de bekende “en denken jullie ook aan kinderen?” op elk familiefeest of babyborrel waar ik naartoe ging. Zelfs toen ik duidelijk aangaf dat ik niet van plan was om kinderen te hebben, kreeg ik bij de volgende keer al “ben je al van gedacht veranderd?” te horen. Ik heb echt meermaals tegen familie moeten zeggen dat ze die vraag niet meer moesten stellen. Ik merkte al snel dat bewust kinderloos zijn, helaas nog steeds wordt gezien als iets raar. Kinderen krijgen is, helaas, de norm in onze maatschappij. Dat is vanzelfsprekend. Wie niet voldoet aan dit ideaal, wordt als outsider bestempeld. Maar ondanks alle negatieve reacties, bleef ik bij mijn eigen gevoel.
Maar als ik eerlijk moet zijn is en blijft het een vorm van afwijzing en daar heeft elke mens het moeilijk mee, mezelf inclusief. En ondanks dat ik me mijn hele leven lang heb aangepast aan anderen om zo aan hun verwachtingen te voldoen, op de belangrijkste punten bleef ik bij mijn eigen standpunt Als het voor mij belangrijk genoeg is, kan ik koppig zijn en trots op mijn eigen weg te behandelen. Ik hield me daar steeds aan vast, ookal voelde ik me boos, verdrietig en teleurgesteld om de reacties van anderen.
Zelfs toen ik duidelijk aangaf dat ik niet van plan was om kinderen te hebben, kreeg ik bij de volgende keer al “ben je al van gedacht veranderd?” te horen.
Soms krijg ik de vraag waarom ik geen kinderen wil. Voor mij is de lijst met contra’s gewoon veel langer dan die met pro’s. Het helpt ook niet dat toen ik nog maatschappelijk werker was, ik heel wat heftige dingen zag zoals kindermishandeling, (emotionele) verwaarlozing, problematische opvoedingssituaties… Daarnaast heb ik zelf ook lang een complexe relatie gehad met mijn eigen moeder, die gelukkig beter werd sinds ik alleen ben gaan wonen. Ondanks dat mijn beide ouders steeds het beste voor hadden en veel van mij houden, heb ik me vaak anders gevoeld en niet geaccepteerd voor wie ik écht ben. Dat speelt ongetwijfeld ook een rol in mijn keuze.
Liefde voor dieren
In tegenstelling tot veel vrouwen die ik ken, voel ik ook niks als ik een baby zie. Waar andere vrouwen smelten als een een baby zien, voel ik niets bijzonders. Ook heb ik negen uur slaap nodig om goed te functioneren en ik kan me niet voorstellen om jarenlang niet te kunnen slapen. Dat moet ongelooflijk zwaar zijn voor alle ouders die dit doormaken.
Het feit dat kinderen krijgen onomkeerbaar is, maakt de keuze om ze te hebben ook één van de grootste veranderingen in je leven. Je zal vanaf dan altijd een ouder zijn, ook al zijn je kinderen zelf volwassen.
Ik ben een zorgzaam type, maar wat mensen hebben wat baby’s heb ik met honden of andere dieren. Als ik een puppy zie ben ik over the moon.
Als je geen kinderen wil, wordt er vaak ook gedacht dat je een kinderhater bent. Maar ik ben zelf meter en heb twee lieve nichtjes waar ik jarenlang op babysitte. Ik begrijp ook echt waarom andere mensen kinderen willen, maar ik heb gewoon zelf dat verlangen niet. Ik ben een zorgzaam type, maar wat mensen hebben wat baby’s heb ik met honden of andere dieren. Als ik een puppy zie ben ik over the moon. Als ik op vakantie ging en honden zag lopen op het strand, voelde ik “dat wil ik ook”. Ik weet heel goed dat honden geen kinderen zijn. Maar mijn leven en mijn gezin voelt pas compleet met een hond erin.
Toen ik enkele jaren geleden in een burn-out ben beland, leerde ik dat je pas goed voor anderen kan zorgen als je eerst voor jezelf zorgt. Ik weet van mezelf dat als ik kinderen zou hebben, deze altijd op de eerste plaats zouden komen. En ik weet dat ik dan aan mezelf voorbij zou gaan en wat ik nodig heb, met alle gevolgen van dien. Dus kies ik bewust voor mezelf; zodat ik voor mezelf een leven kan creëren waarin mijn eigen gezondheid en mijn persoonlijke ontwikkeling alle ruimte krijgt. Een leven dat past bij wie ik diep vanbinnen ben, mijn ware natuur. Er zijn heel mooi mooie kansen op mijn pad gekomen, die ik moeilijk had kunnen combineren met kinderen. Zo startte ik in oktober als coach in bijberoep, in januari een burn-out podcast en ondertussen ben al bezig aan mijn volgende project, nl. het organiseren van online vrouwencirkels (women’s circle). Het helpen van andere sensitieve vrouwen geeft me veel voldoening.
Er zijn heel mooi mooie kansen op mijn pad gekomen, die ik moeilijk had kunnen combineren met kinderen.
Een leven zonder kinderen kan net zo rijk zijn aan liefde en levenservaring als zonder kinderen. Het is net wat je ervan maakt. Het belangrijkste is dat jij het leven leidt dat bij jou past, zonder rekening te houden wat anderen hiervan vinden. Diep vanbinnen weet je wat je wel en niet wil. Je intuïtie is een krachtig kompas om je weg te vinden in het leven. En zo zet je elke dag een stap verder in jouw gewenste droomleven.